It'me ...คือฉันที่รักเทอ

 

INTRO.....






                            

                               

ผมเป็นคนที่อยู่ใกล้เขามากที่สุด รู้เรื่องเขามากกว่าคนอื่น ผมเป็นคนที่ดูแลเขามากกว่าคนอื่ื่น แคร์เขามากกว่าคนอื่น เข้าบอกว่าผมเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับเขา ... แต่ผมอยากถามเขาว่า สำหรับผมเป็นได้แค่เพื่อนเขาเท่านั้นหรอ . . . ฉันเป็นได้แค่เพื่อนนายงั้นหรอ แบคฮยอน ... ?

   เราเป็นแค่เพื่อนกัน ชานยอล ฉันคิดมาเสมอว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน.... ฉันไม่รู้ว่านายคิดยังไง เพราะนายไม่เคยบอกฉัน ขอโทษนะที่เราคงเป็นได้แค่เพื่อนกันเท่านั้น..... !!!

.
.
.

คอนโดหรู
" จะไปไหนอ่ะ !!!" ร่างสูงถามขึ้นเมื่อเห็นร่างบางของอีกคนกำลังจะเดินออกจากห้องไป
" ไปไหนก็ได้โตแล้ว !!! " ร่างบางตอบห้วน ๆ ก่อนจะหยิบกุญแจรถและกระเป๋าตังค์ออกจากห้องไป ร่างสูงมองอีกคนเดินออกไปอย่างงง ๆ กับท่าทางแปลก ๆ 
ร่างสูงนั่งมึนที่โซฟาในห้องสักพักก่อนจะเดินไปที่ระเบียงแล้วมองลงไปยังพื้นด้านล่าง เขาเห็นรถสีดำคันสวยที่คุ้นเคยดีขับออกจากตัวคอนโดไป

ชานยอลกับแบคฮยอนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น เาสนิทกันมากจน จนตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนก้อเข้ามหาวิยาลัยกันแล้วเพียงแค่พวกเขาเรียนกันคนละคณะเท่านั้น แน่นอนแบคฮยอนก็ต้องมีเพื่อนที่คณะที่เขาสนิทด้วย แต่มันก็คงไม่สนิทมากเท่ากับชานยอล
.
.
.
Baekhyun : 
ผมขับรถออกมาหลังจากที่สองสามวันนี้ผมก็นั่งหมกอยู่แต่ในห้องกับชานยอล เพื่อนที่สนิทที่สุดของผม ตอนนี้ผมขับรถออกมาข้างนอกคนเดียวเพื่อไปหาใครอีกคนที่เขานัดออกมาเจอ เป็นคนที่ผมสนิทด้วยแต่ต้องยอมรับว่าระหว่างเขากับชานยอลผมสนิทกับชานยอลมากกว่า ผมขับรถไปมองนาฬิกาที่ข้อมือไป ผมไม่อยากให้คนที่ผมกำลังจะไปเจอต้องรอนานหรอกนะ ......//


ต่อมา .....
แบคฮยอนจอดรถไว้ก่อนจะเดินลงมาจากรถแล้วกวาดสายตาหาใครบางคน ซึ่งตอนนี้กำลังนั่งรอเขาอยู่ที่เก้าอี้ตัวยาวใต้ต้นไม้ต้นสวย....
" เทา ..." แบคฮยอนเรียกคนตัวสูงที่กำลังลุกเดินขึ้นมาหาเขา 
" รอนานไหม !! " แบคฮยอนถาม
" ไม่หรอก สำหรับแบคฮยอนนานแค่ไหนฉันก็รอได้ ..." ร่างบางของแบคฮนอนฉีกยิ้มกว้างทันทีที่ได้ยินแบบนั้น



Chanyoel :
ผมกำลังเดินกลับเข้ามานั่งที่โซฟาตามเดิมหลังจากที่เห็นรถคนสีดำที่คุ้นเคยดีขับออกไป แบคฮยอนกำลังจะไปไหนนะ ผมแค่ถามเขาเฉย ๆ แต่ทำไมเขาต้องทำท่าทางเหมือนว่ารำคาญผมแบบนั้นด้วย ผมไม่คิดมากหรอก แบคฮยอนเขาอาจจะกำลังเครียด หรือเซ็งอะไรสักอย่าง เขาคงอยากอยู่คนเดียวบ้าง ไม่ใช่มานั่งหมกตัวอยู่แต่ในห้อง เจอเพื่อนหน้าเดิม ๆ แบบผมจนเบื่อ....
แต่ว่าช่วงนี้แบคฮยอนเปลี่ยนไปนะ เขาเป็นอะไรหรือเปล่า เหมือนเขามีอะไรปิดบังผมอยู่ ผมก้อแค่เป็นห่วงเขาเท่านั้น....

ตกเย็น....

ร่างบางของแบคฮยอนเดินกลับเข้าในห้องพร้อมกับถือถุงกระดาษมาสองสามใบ เขาเดินเข้ามานั่งพร้อมวางถุงลงที่โต๊ะหน้าทีวี เสียงน้ำกระทบพื้นเป็นสัญญาณบอกให้เขารู้ว่าตอนนี้ชานยอลคงอาจจะอาบน้ำอยู่ แบคฮยอนเอนตัวลงนอนราบกับโซฟาและหลับตาลง สักพัก......
 ชานยอลเดินออกมาพร้อมกับร่างกายที่เปียกโชนไปด้วยหยดน้ำ ผ้าคลุมอาบน้ำที่ปกปิดร่างกายของเขาอยู่ ชานยอลก้มลงไปมองแบคฮยอนใกล้ ๆ แบคฮยอนรู้สึกถึงหยดน้ำบางอย่างที่หยดลงมาโดนใบหน้าของเขา ทำให้เขาต้องลืมตาขึ้นพร้อมกับเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง
" กลับมาแล้วหรอ ... " ชานยอลถามขึ้น
" อืมม์ ฉันไปเที่ยวกับเพื่อนมา ฉันซื้อของมาฝากนายด้วยนะ พอดีเห็นแล้วมันอดนึกถึงนายไม่ได้น่ะ ...;) " แบคฮยอนพูดพร้อมกับหยิบถุงกระดาษถุงหนึ่งมาแล้วรื้อ ๆ ค้น ๆ ก่อนจะหยิบห่อบางอย่างออกมาและคิดว่าชานยอลคงจะชอบมันแน่
" โว๊วววว นายยังอุตส่าห์คิดถึงฉันอยู่หรอเนี่ย ขอบใจนะ ^____^ " ชานยอลยิ้มกว้างอย่างชอบใจ ที่แบคฮยอนซื้อขนมยี่ห้อที่เขาชอบมาให้
" ไปอาบน้ำดีกว่า " แบคฮยอนพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำไป ซึ่งชานยอลเองก้อเอาแตายิ้มอย่างพอใจกับห่อขนมที่แบคฮยอนซื้อมาฝากเขา........
v
v
v
v
v
v

 เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรเตอร์นะค่ะ เม้นด้วยนะ เป็นยังไงก็บอกกันด้วยนะ
ไรเตอร์จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ ....... ขอบคุณค๊าบบบบบบบบบบ ^////^